IMAGES AND TEXT by Servaas Van Belle
CHEMIN DE MERDE
In aanloop naar La Doyenne rijden de renners die andere Ardennenklassieker, de Waalse Pijl: 194,5 kilometers op smaak gebracht met elf hellingen en met aankomst op de schrikwekkende Muur van Hoei. Gezien het gemiddelde stijgingspercentage van bijna 10 procent, met uitschieters tot meer dan 20 procent, en het feit dat de helling nooit gelijklopend is, heeft de Chemin des Chapelles zijn bijnaam van ‘muur’ niet gestolen. Een rotding, zou José De Cauwer zeggen. Fe-no-me-naal.
Langs die weg bepalen zes kapelletjes mee het decor. Geen verzorgers met drinkbussen of een reserveband maar tussenstations van een pelgrimsroute waarvan de oorsprong terug gaat tot 1621. Sinds 1933 maken de haast identieke bouwsels onderdeel uit van ons beschermd erfgoed.
Het zal de renners worst wezen wanneer ze rond de klok van halfvijf voor de derde keer prevelend het brokkelende asfalt opdraaien en stilaan zwart voor de ogen zien. Als een paternoster slingert dat rotding zich naar boven. Geen kralen maar dikke letters sieren ritmisch de weg. Schietgebedjes. Huy.
Wie als eerste de streep wil overschrijden, zal alle heiligen moeten aanroepen. Voor één renner wordt Chemin des Chapelles de hemel, voor een ander de hel.
Amen.
Langs die weg bepalen zes kapelletjes mee het decor. Geen verzorgers met drinkbussen of een reserveband maar tussenstations van een pelgrimsroute waarvan de oorsprong terug gaat tot 1621. Sinds 1933 maken de haast identieke bouwsels onderdeel uit van ons beschermd erfgoed.
Het zal de renners worst wezen wanneer ze rond de klok van halfvijf voor de derde keer prevelend het brokkelende asfalt opdraaien en stilaan zwart voor de ogen zien. Als een paternoster slingert dat rotding zich naar boven. Geen kralen maar dikke letters sieren ritmisch de weg. Schietgebedjes. Huy.
Wie als eerste de streep wil overschrijden, zal alle heiligen moeten aanroepen. Voor één renner wordt Chemin des Chapelles de hemel, voor een ander de hel.
Amen.
CHEMIN DE MERDE
Ahead of La Doyenne, the riders ride that other Ardennes classic, the Flèche Wallonne: 194.5 kilometres flavoured with 11 hills and finishing on the terrifying Wall of Huy. Given its average gradient of almost 10 per cent, with peaks of over 20 per cent, and the fact that the slope is never level, the Chemin des Chapelles did not steal its nickname of 'wall'. A damn thing.
Along that road, six chapels help define the scenery. Not attendants with drinking cans or a spare tyre but way stations of a pilgrimage route whose origins date back to 1621. Since 1933, the almost identical structures have been part of our protected heritage.
The riders don't care when, around half past four in the afternoon, they turn onto the crumbling tarmac, mumbling for the third time and gradually seeing black before their eyes. Like a rosary, the damn thing swings upwards. Not beads but thick letters rhythmically adorn the road. Quick prayers. Huy.
For one rider the Chemin des Chapelles will be heaven, for the others it will be hell. Amen.
Ahead of La Doyenne, the riders ride that other Ardennes classic, the Flèche Wallonne: 194.5 kilometres flavoured with 11 hills and finishing on the terrifying Wall of Huy. Given its average gradient of almost 10 per cent, with peaks of over 20 per cent, and the fact that the slope is never level, the Chemin des Chapelles did not steal its nickname of 'wall'. A damn thing.
Along that road, six chapels help define the scenery. Not attendants with drinking cans or a spare tyre but way stations of a pilgrimage route whose origins date back to 1621. Since 1933, the almost identical structures have been part of our protected heritage.
The riders don't care when, around half past four in the afternoon, they turn onto the crumbling tarmac, mumbling for the third time and gradually seeing black before their eyes. Like a rosary, the damn thing swings upwards. Not beads but thick letters rhythmically adorn the road. Quick prayers. Huy.
For one rider the Chemin des Chapelles will be heaven, for the others it will be hell. Amen.
