IMAGES AND TEXT by Servaas Van Belle
ERESALUUT IN DE HEL

Talrijk zijn ze. De monumenten in Noord-Frankrijk die de gesneuvelden eren. Doorgaans ter ere van mannen die vochten voor het vaderland, maar nabij Briastre wordt iemand herdacht die vocht voor elke omwenteling, voor elke meter, voor elk wiel: Michael Goolaerts. De Belgische wielrenner overleed vorig jaar tijdens zijn eerste deelname aan zijn droomkoers ­Parijs-Roubaix.
Op de plaats waar zijn levensrit abrupt de eindstreep raakte, prijkt nu een herdenkingsmonument. Kasseistrook 28 van Briastre naar Viesly werd door
de organisatie herdoopt tot Secteur Pavé Michael Goolaerts. Gezegend met vier sterren en met zijn drie kilometer de op één na langste strook van het parcours. Niet de minste dus.
De getaande stenen wroeten zich als een grijs lint door het glooiende landschap. Een prachtig decor voor een sereen eresaluut.
Zondag rijden de renners de tweede kasseistrook van de dag, secteur 28, in omgekeerde richting. Alsof ze Goolaerts nog een laatste keer tegemoet willen rijden. Zou het niet mooi zijn als het publiek op die strook geruisloos bleef als de renners voorbijdokkeren?
Geen aanmoedigingen, maar een daverende stilte, minutenlang.
L’Enfer du Nord mène au paradis.
SALUTE OF HONOUR IN HELL
Numerous they are. The monuments in northern France that honour the fallen. Usually in honour of men who fought for the fatherland, but near Briastre is commemorated someone who fought for every turn, for every metre, for every wheel: Michael Goolaerts. The Belgian cyclist died last year during his first participation in his dream race Paris-Roubaix.
A memorial now adorns the spot where his life's ride abruptly touched the finish line. Cobbled section 28 from Briastre to Viesly was renamed Secteur Pavé Michael Goolaerts by the organisers. Blessed with four stars and with its three kilometres the second longest strip on the course. Not the least, then.
The tarmac stones weave through the rolling landscape like a grey ribbon.
A beautiful setting for a serene tribute.
Sunday, the riders ride the second cobbled section of the day, secteur 28, in reverse. As if to face Goolaerts one last time. Wouldn't it be nice if the crowd on that strip remained silent as the riders rode ahead?
No cheers, just thunderous silence for minutes on end.
L'Enfer du Nord mène au paradis.
Back to Top