IMAGES AND TEXT by Servaas Van Belle
HORIZON 8300
De horizon is de denkbeeldige lijn tot waar men het aardoppervlak kan zien, de plaats waar aarde en lucht elkaar lijken te raken. De menselijke horizon bevindt zich op zo'n 4,7 kilometer. Hoe hoger je staat, hoe verder je dat punt kan doortrekken.
In Knokke-Heist wordt de lijn van de stedenbouwkundige ambities ook verder doorgetrokken. Diverse projecten worden er momenteel aan het publiek voorgesteld, wat nog diversere meningen doet opborrelen. Sommige mensen kijken reikhalzend uit naar wat de toekomst brengt, een ander tuurt dan weer vol weemoed in het verleden. Stedenbouwkunde is emotie. Zeker als ambitie en natuur elkaar raken. Waar het ene project de natuur uitbreidt en zelfs beschermt, wordt elders een stuk groen op het altaar van de vooruitgang geofferd.
Aan de vooravond van de opening van een stuk snelweg zag ik de natuur letterlijk plaats maken. Een troep ganzen droop langzaam af naar de uitrit, met op de achtergrond een restje groen dat nog net boven het beton uitstak. Stil.
Kort erna raasden de eerste auto's voorbij, en weldra wordt dit stuk asfalt gebruikt om de Zwinuitbreiding te kunnen gaan bewonderen. Men zal het offer vergeten en er de pracht van de natuur bewieroken, om dan hopelijk fileloos terug naar huis te rijden.
En de ganzen? Die trekken verder. Zij verkiezen de bovenkant van de horizon.
De horizon is de denkbeeldige lijn tot waar men het aardoppervlak kan zien, de plaats waar aarde en lucht elkaar lijken te raken. De menselijke horizon bevindt zich op zo'n 4,7 kilometer. Hoe hoger je staat, hoe verder je dat punt kan doortrekken.
In Knokke-Heist wordt de lijn van de stedenbouwkundige ambities ook verder doorgetrokken. Diverse projecten worden er momenteel aan het publiek voorgesteld, wat nog diversere meningen doet opborrelen. Sommige mensen kijken reikhalzend uit naar wat de toekomst brengt, een ander tuurt dan weer vol weemoed in het verleden. Stedenbouwkunde is emotie. Zeker als ambitie en natuur elkaar raken. Waar het ene project de natuur uitbreidt en zelfs beschermt, wordt elders een stuk groen op het altaar van de vooruitgang geofferd.
Aan de vooravond van de opening van een stuk snelweg zag ik de natuur letterlijk plaats maken. Een troep ganzen droop langzaam af naar de uitrit, met op de achtergrond een restje groen dat nog net boven het beton uitstak. Stil.
Kort erna raasden de eerste auto's voorbij, en weldra wordt dit stuk asfalt gebruikt om de Zwinuitbreiding te kunnen gaan bewonderen. Men zal het offer vergeten en er de pracht van de natuur bewieroken, om dan hopelijk fileloos terug naar huis te rijden.
En de ganzen? Die trekken verder. Zij verkiezen de bovenkant van de horizon.
HORIZON 8300
The horizon is the imaginary line up to which one can see the earth's surface, the place where earth and sky appear to meet. The human horizon is located at about 4.7 kilometres. The higher you stand, the further you can extend that point.
In Knokke-Heist, the line of urban planning ambitions is also being extended further. Various projects are currently being presented to the public there, which is prompting even more diverse opinions. Some people eagerly look forward to what the future holds, while others gaze wistfully into the past. Urbanism is emotion. Especially when ambition and nature touch. Where one project extends and even protects nature, elsewhere a piece of greenery is sacrificed on the altar of progress.
On the eve of the opening of a stretch of motorway, I saw nature literally making way. A flock of geese slowly trickled down to the exit ramp, with a remnant of greenery still just above the concrete in the background.
Silent.
Soon after, the first cars raced past, and soon this stretch of asphalt will be used to start admiring the Zwin extension. People will forget the sacrifice and admire the splendour of nature, and then hopefully drive back home fileless.
And the geese? They move on. They prefer the top of the horizon.
The horizon is the imaginary line up to which one can see the earth's surface, the place where earth and sky appear to meet. The human horizon is located at about 4.7 kilometres. The higher you stand, the further you can extend that point.
In Knokke-Heist, the line of urban planning ambitions is also being extended further. Various projects are currently being presented to the public there, which is prompting even more diverse opinions. Some people eagerly look forward to what the future holds, while others gaze wistfully into the past. Urbanism is emotion. Especially when ambition and nature touch. Where one project extends and even protects nature, elsewhere a piece of greenery is sacrificed on the altar of progress.
On the eve of the opening of a stretch of motorway, I saw nature literally making way. A flock of geese slowly trickled down to the exit ramp, with a remnant of greenery still just above the concrete in the background.
Silent.
Soon after, the first cars raced past, and soon this stretch of asphalt will be used to start admiring the Zwin extension. People will forget the sacrifice and admire the splendour of nature, and then hopefully drive back home fileless.
And the geese? They move on. They prefer the top of the horizon.
