IMAGES AND TEXT by Servaas Van Belle
SÉCHOIRS
In 1989 werd de Wereld Anti-Tabaksdag in het leven geroepen. Veel invloed zal het niet meer gehad hebben op de tabakscultuur in de Vallée de la Semois. Die industrie was toen al lang gedoofd. In 1855 plante dorpsonderwijzer Joseph Pierret, onder hoongelach, een eerste tabaksplant in Alle-sur-Semois waar de combinatie van grond en klimaat een nieuw soort tabak creëerde, mét wereldfaam. Naast hoestbuien bracht het ook welvaart en rijkdom naar de Semois vallei. Tot halfweg de twintigste eeuw de sigaret uit Amerika kwam aangewaaid en het einde van de lucratieve zaakjes inluidde.
Talloze oude tabaksdrogerijen, de zogenaamde séchoirs, getuigen er nog in het landschap. Men kan ze vinden langs de kant van de weg, overwoekerd door de natuur, langzaam verslonden door de tijd. Of hangend aan huizen alsof ze zich vastklampen aan een ver verleden. Fier ook, eenzaam in een veld of samengeperst tussen huizen en recente schuren.
Geschiedenis gevangen in het heden.
Anderen lijken dan weer op bovengrondse skeletten, waarvan de beenderen wankel rechtop blijven.
Rib per rib dreigen ze uit het heden te worden gegomd.
Waarschijnlijk om in rook op te gaan.
In 1989 werd de Wereld Anti-Tabaksdag in het leven geroepen. Veel invloed zal het niet meer gehad hebben op de tabakscultuur in de Vallée de la Semois. Die industrie was toen al lang gedoofd. In 1855 plante dorpsonderwijzer Joseph Pierret, onder hoongelach, een eerste tabaksplant in Alle-sur-Semois waar de combinatie van grond en klimaat een nieuw soort tabak creëerde, mét wereldfaam. Naast hoestbuien bracht het ook welvaart en rijkdom naar de Semois vallei. Tot halfweg de twintigste eeuw de sigaret uit Amerika kwam aangewaaid en het einde van de lucratieve zaakjes inluidde.
Talloze oude tabaksdrogerijen, de zogenaamde séchoirs, getuigen er nog in het landschap. Men kan ze vinden langs de kant van de weg, overwoekerd door de natuur, langzaam verslonden door de tijd. Of hangend aan huizen alsof ze zich vastklampen aan een ver verleden. Fier ook, eenzaam in een veld of samengeperst tussen huizen en recente schuren.
Geschiedenis gevangen in het heden.
Anderen lijken dan weer op bovengrondse skeletten, waarvan de beenderen wankel rechtop blijven.
Rib per rib dreigen ze uit het heden te worden gegomd.
Waarschijnlijk om in rook op te gaan.
SÉCHOIRS
World Anti-Tobacco Day was created in 1989. It will no longer have had much influence on tobacco culture in the Vallée de la Semois. That industry had long been extinguished by then. In 1855, the village teacher Joseph Pierret, amid jeers, planted the first tobacco plant in Alle-sur-Semois where the combination of soil and climate created a new type of tobacco, with world fame. Besides coughing, it also brought prosperity and wealth to the Semois valley. Until the mid-twentieth century, when the cigarette arrived from America and marked the end of the lucrative business.
Numerous old tobacco drying factories, called séchoirs, still bear witness to this in the landscape. One can find them by the roadside, overgrown by nature, slowly devoured by time. Or hanging from houses as if clinging to a distant past. Proud too, lonely in a field or squeezed between houses and recent barns.
History caught in the present.
Others then resemble overhead skeletons, whose bones remain precariously upright. Rib by rib, they threaten to be gummed out of the present.
Probably to go up in smoke.
World Anti-Tobacco Day was created in 1989. It will no longer have had much influence on tobacco culture in the Vallée de la Semois. That industry had long been extinguished by then. In 1855, the village teacher Joseph Pierret, amid jeers, planted the first tobacco plant in Alle-sur-Semois where the combination of soil and climate created a new type of tobacco, with world fame. Besides coughing, it also brought prosperity and wealth to the Semois valley. Until the mid-twentieth century, when the cigarette arrived from America and marked the end of the lucrative business.
Numerous old tobacco drying factories, called séchoirs, still bear witness to this in the landscape. One can find them by the roadside, overgrown by nature, slowly devoured by time. Or hanging from houses as if clinging to a distant past. Proud too, lonely in a field or squeezed between houses and recent barns.
History caught in the present.
Others then resemble overhead skeletons, whose bones remain precariously upright. Rib by rib, they threaten to be gummed out of the present.
Probably to go up in smoke.
