IMAGES AND TEXT by Servaas Van Belle
WATERFRONT

Op 1 februari was het 65 jaar geleden dat de dijken braken. De watersnood van 1953 maakte 1.836 doden in Nederland. Zeeland was het zwaarst getroffen. Ook vandaag getuigt het landschap er van de voortdurende strijd tegen het water. Als een monument dat in beweging is, met ‘karrenvelden’ en ‘inlagen’. Langgerekte plassen waar de klei is weggehaald. Op de dammetjes tussenin reden de karren die de klei afvoerden. Dijken en strekdammen markeren het front van de eeuwige oorlog. Een van de weinige tastbare herinneringen aan dat ene gevecht zijn de ‘caissons’ die de laatste bres dichtten op 7 november 1953, negen maanden na de fatale dag. De zinkbakken waren gemaakt voor de landing van Normandië, maar
uiteindelijk niet gebruikt. Tijdens de watersnood werden ze van Engeland naar Ouwerkerk overgebracht. Ze liggen nog op exact dezelfde plaats. Tegenwoordig is het Watersnoodmuseum erin ondergebracht. 

WATERFRONT

February 1 marked 65 years since the dykes broke. The 1953 flood caused 1,836 deaths in the Netherlands. Zeeland was the hardest hit. Even today, the landscape there bears witness to the ongoing battle against water. Like a monument in motion, with 'karrenvelden' and 'inlagen'. Elongated pools where the clay has been removed. On the dams in between, the carts that drained the clay drove. Dykes and breakwaters mark the front of the eternal war. One of the few tangible reminders of that one battle are the 'caissons' that closed the final breach on
7 November 1953, nine months after the fateful day. The caissons had been made for the Normandy landings but were ultimately not used. During the flood, they were transferred from England to Ouwerkerk.
They are still in exactly the same place.
Today, they house the Watersnoodmuseum. 
Back to Top